کد مطلب:314005 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:189
امام موسی بن جعفر و قمر بنی هاشم طفل پنج ماهه ی ما را شفا دادند
جناب حجةالاسلام و المسلمین آقای سید محمود فلاح زاده در تاریخ 12 / 2 / 1354 نقل كردند:
سال 1354 شمسی، در ماه مبارك رمضان كودك پنج ماهه ام، سید محمد، دچار عفونت ریوی شد و او را در بیمارستان نكویی قم، بخش اطفال، بستری كردم. از آن روز به بعد من و مادر بچه، هر روز به بیمارستان می رفتیم و حال طفل را از دكتری به نام صادقی، كه انصافا دكتری متدین و باتجربه بود، جویا می شدیم. به رغم تلاش ایشان و كارمندان بیمارستان، حال بچه روز به روز بدتر شد، به گونه ای كه اثری از بهبودی به چشم نمی خورد.
در یكی از شبها كه دكتر آمد بچه را معاینه كند به من گفت: آقاسید، حال فرزند شما روز به روز بدتر می شود، و من هم در حد امكان آنچه از دستم برمی آمد انجام دادم. از این به بعد دیگر شفای فرزند شما با خدا است. سپس پیش خود گفتم مگر ما بی صاحبیم؟ ما صاحب داریم! باید دست به دامن دكتر واقعی بزنیم.
همان شب همراه مادر بچه، كه ایشان نیز خیلی بی تابی می كرد، در حیاط بیمارستان با دلی شكسته و چشمی گریان متوسل به حضرت موسی بن جعفر و قمر بنی هاشم علیهم السلام شدیم و نذر كردیم بیست جلسه روضه ی موسی بن جعفر و قمر بنی هاشم علیهم السلام اول هر ماه در منزل خوانده شود.
آن شب تا نزدیكی صبح مشغول دعا بودیم، به نحوی كه متوجه گذشت زمان نشدیم. صبح كه آمدیم از حال بچه جویا شویم، با منظره ای عجیب روبرو شدیم: بچه ای كه شب گذشته بی حال روی تخت بیمارستان افتاده بود، اینك داشت دستگاه تنفس مصنوعی را از بینی خود خارج می كرد! با مشاهده ی این صحنه، فورا به دكتر خبر دادیم و دكتر سریعا آمد و طفل را معاینه كرد. بعد از معاینه لبخندی زده، رو به من كرد و گفت: آقای فلاح زاده، بگو دیشب چه كردی، زیرا معجزه شده و دیگر در ریه ی این بچه آثار عفونت دیده نمی شود، نفس هم به راحتی می كشد!
وقتی این حرف را از دكتر شنیدم از خوشحالی بغض گلویم را گرفته و نتوانستم جواب وی را بدهم. بعد از مدتی سكوت كه به حال عادی برگشتم، ماجرای توسل را برای دكتر نقل كردم، چندانكه او هم متأثر شد و اشك از گونه هایش جاری گردید.
[ صفحه 387]
این بود كرامت حضرت موسی بن جعفر و قمر بنی هاشم علیهم السلام كه طفل پنج ماهه ی ما را شفا دادند. از آن روز تاكنون دیگر بچه ی ما به لطف خداوند هیچ گونه مشكل ریوی پیدا نكرده است.
در پایان، این نكته را یادآور می شویم كه تا دل نشكند دعا مستجاب نمی شود؛ باید خالصانه با خدا ارتباط برقرار كرد و در درگاه او گریست.
ای آنكه عمود كین شكستت عباس
پیروزی دین شد از شكستت عباس
تو دست خدایی كه به مرگ و به حیات
بوسیده چهار امام دستت عباس [1] .
سال 1354 شمسی، در ماه مبارك رمضان كودك پنج ماهه ام، سید محمد، دچار عفونت ریوی شد و او را در بیمارستان نكویی قم، بخش اطفال، بستری كردم. از آن روز به بعد من و مادر بچه، هر روز به بیمارستان می رفتیم و حال طفل را از دكتری به نام صادقی، كه انصافا دكتری متدین و باتجربه بود، جویا می شدیم. به رغم تلاش ایشان و كارمندان بیمارستان، حال بچه روز به روز بدتر شد، به گونه ای كه اثری از بهبودی به چشم نمی خورد.
در یكی از شبها كه دكتر آمد بچه را معاینه كند به من گفت: آقاسید، حال فرزند شما روز به روز بدتر می شود، و من هم در حد امكان آنچه از دستم برمی آمد انجام دادم. از این به بعد دیگر شفای فرزند شما با خدا است. سپس پیش خود گفتم مگر ما بی صاحبیم؟ ما صاحب داریم! باید دست به دامن دكتر واقعی بزنیم.
همان شب همراه مادر بچه، كه ایشان نیز خیلی بی تابی می كرد، در حیاط بیمارستان با دلی شكسته و چشمی گریان متوسل به حضرت موسی بن جعفر و قمر بنی هاشم علیهم السلام شدیم و نذر كردیم بیست جلسه روضه ی موسی بن جعفر و قمر بنی هاشم علیهم السلام اول هر ماه در منزل خوانده شود.
آن شب تا نزدیكی صبح مشغول دعا بودیم، به نحوی كه متوجه گذشت زمان نشدیم. صبح كه آمدیم از حال بچه جویا شویم، با منظره ای عجیب روبرو شدیم: بچه ای كه شب گذشته بی حال روی تخت بیمارستان افتاده بود، اینك داشت دستگاه تنفس مصنوعی را از بینی خود خارج می كرد! با مشاهده ی این صحنه، فورا به دكتر خبر دادیم و دكتر سریعا آمد و طفل را معاینه كرد. بعد از معاینه لبخندی زده، رو به من كرد و گفت: آقای فلاح زاده، بگو دیشب چه كردی، زیرا معجزه شده و دیگر در ریه ی این بچه آثار عفونت دیده نمی شود، نفس هم به راحتی می كشد!
وقتی این حرف را از دكتر شنیدم از خوشحالی بغض گلویم را گرفته و نتوانستم جواب وی را بدهم. بعد از مدتی سكوت كه به حال عادی برگشتم، ماجرای توسل را برای دكتر نقل كردم، چندانكه او هم متأثر شد و اشك از گونه هایش جاری گردید.
[ صفحه 387]
این بود كرامت حضرت موسی بن جعفر و قمر بنی هاشم علیهم السلام كه طفل پنج ماهه ی ما را شفا دادند. از آن روز تاكنون دیگر بچه ی ما به لطف خداوند هیچ گونه مشكل ریوی پیدا نكرده است.
در پایان، این نكته را یادآور می شویم كه تا دل نشكند دعا مستجاب نمی شود؛ باید خالصانه با خدا ارتباط برقرار كرد و در درگاه او گریست.
ای آنكه عمود كین شكستت عباس
پیروزی دین شد از شكستت عباس
تو دست خدایی كه به مرگ و به حیات
بوسیده چهار امام دستت عباس [1] .
[1] گلهاي اشك، اثر شاعر اهل بيت عصمت و طهارت آقاي سيد رضا مويد، ص 93.